از باطل بوده است زيرا ارائه دليل براى قانع ساختن كسانى بوده است كه گمان ظلم در باره آن حضرت داشته‌اند و روشن مى‌كند كه آن چنان كه آنها گمان مى‌كنند نيست و از جانب آن حضرت ظلم و جورى صادر نشده است. اين روشنگرى براى آن بوده است تا مردم به اطاعت آن حضرت بازگشته و در پيروى از حق و يارى دين و دفاع از اين به آن حضرت اقتدا كنند. بخوبى روشن است كه تمام اين امور براى توجّه دادن به خداوند تعالى و وسايلى است كه انسان را به خدا مى‌رساند.

با توضيح فوق، روشن شد كه قصد امام از تمام سخنانش اختصاصا متوجه كردن مردم به خداوند و روى آوردن آنها به حضرت اقدس احديّت است. و اين همان فايده‌اى است كه تمام انبيا و رسل بر آن اتّفاق نظر داشته و مطابق شرايع و سنّتهاست. هر كس در آنچه گفتيم تأمّل كند و از پيروى هواى نفس بپرهيزد و قوانين كلّى خطابه را كه تاكنون گفتيم بر سخن حضرت على (ع) تطبيق دهد درستى سخن ما را تصديق خواهد كرد.

(قاعده سوم:)

قاعده سوم عهده‌دار بيان اين مطلب است كه على (ع) داراى تمام فضايل انسانى است.

در اين قاعده چند فصل است.

فصل اوّل اين فصل در فضايلى است كه در طول زمان براى آن حضرت حاصل شد

و ما تعدادى از آنها را ذكر مى‌كنيم:

الف- خويشاوندى با رسول خدا.

نامش على، كنيه‌اش ابو الحسن، فرزند ابو طالب پسر عبد المطلب،