ز شير شتر خوردن و سوسمار* * * عرب را بجائى رسيد است كار

كه تاج كيانرا كند آرزوى‌* * * تفو بادبر چرخ كردان تفوى‌

شما را بديده درون شرم نيست‌* * * زاره خرد مهر و آزوم نيست‌

بدينچهر و اين مهر و اين راه و خوي‌* * * همى تخت و تاج آيدت آرزوى‌

جهان كر با اندازه جوئى همى‌* * * سخن بر كز افه نكوئى همى‌

سخنكوى مردى بر ما فراست‌* * * جهانديده و كردو دانا فراست‌

بدان تا بكويد كه راى تو چيست‌* * * بتخت كيان رهنماى تو كيست‌

سوارى فرستم بنزديك شاه‌* * * بخواهم از و هر چه خواهى بخواه‌

تو جنك چنين پادشاهى مجوى‌* * * كه فرجام اين خوار ارد بروى‌

نبيره جهاندار نوشيروان‌* * * كه با داد او پير كشتي جوان‌

پدر بر پدر شاه و خود شهريار* * * زمانه ندارد چنو يادكار

جهانرا مكن پر ز نفرين خويش‌* * * مشو بد كمان انرائين خويش‌

نكه كن بدين نامه پندمند* * * مكن چشم و گوش و خرد را بلند

چو نامه بمهراندر آمد بداد* * * به پيروز شاپور فرّخ نژاد

بر سعد وقاص شد پهلوان‌* * * از ايران بزرگان رو شتروان‌

همه غرق در آهن و سيم و زر* * * سپرهاى زرّين و زرّين كمر

چو بشنيد سعدان كر نمايه مرد* * * پذيره شدش با سپاه چو كرد

سپهبد فرود آمد اندر زمان‌* * * ز لشكر بپرسيد و زيهلون‌

هم از شاه و دستور و ز لشكرش‌* * * ز سالار بيدار وز كشورش‌

؟؟؟ پيروز افكند و كفت‌* * * كه ما نيزه و تيغ داريم جفت‌

ز ديبا نكويند مردان مرد* * * ز زرّ و ز سيم و ز خواب ز خور

شمار بمردانكي ينست كار* * * همان چون زنان رنك بوى و نكار

هنرتان بديباست و پيراستن‌* * * ديكر نقش بام و درآر استن‌

هم آنكاه فيروز نامه بداد* * * سخنهاى رستم همه كرديار

سخنهاش بشنيد و نامه بخواند* * * و زان نامه پهلوان خيره ماند

«ترجمة الكتاب المرسل من رستم باللغة الفارسية»

مكتوبا على الحرير الابيض. بين اليأس و الرجاء. و بدأ كتابه باسم خالق الكائنات‌