فاقد كمال بوده، به ويژه كمالات بلندي كه از سطح و افق انسان خاكي بالاتر است، به واسطه مبدئي فراتر و برتر كه مبدأ وحي و القاء معارف هم مي‌باشد به بلنداي كمال رسيده است و خودش نمي توانسته است خود را به آن كمالات رسانده و فاعل وحي برخود هم باشد. (و علمك ما لم تكن تعلم) .

5 - ظرفيت و قابليت قابل، امكان كشش و توسعه را دارد; به خصوص وحي كه از نوع علم برتر است و مبدأ وحي مي‌تواند گنجايش نفس نبوي و طاقت او را زياد نمايد و وحي و مفاد آن را از تنگناي ضيق صدر و وزر اندوخته هاي ذهني و... برهاند. (الم نشرح لك صدرك و وضعنا عنك وزرك) .

6 - وحي به لحاظ اينكه علمي است كه از منبعي فراتر از عالم ماده و از كانون علم حق تعالي و مبادي عاليه بر نفس نبوي سراشيب شده است و القاء از بالا به پائين مي‌باشد و نفس زلال و طاهر نبوي هم در دو بعد نظر و عمل از شيطنت و قواي وهم و خيال و شهوت و غضب، مصون است، به ويژه اينكه در حال وحي به او حالت فناء دست مي‌دهد و از تعلقات مزاحم با آن حال رها مي‌باشد، در نتيجه مفاد وحي و علوم وحياني، بشري و خطاپذير نمي باشد و از گزند رنگ تعلق آزادند. (و بالحق أنزلناه و بالحق نزل) .

7 - حقيقت دين غير از درك و فهم از دين است و علم بشري، برفرض اينكه يقيني هم باشد، تعارض آن با حقيقت دين معنا ندارد.