از جمله حقوقي كه بر اساس حق خداوند بر انسان مطرح مي‌شود حق قرآن و حق پيامبراكرم 6 و معصومين (ع) ونيز حق فرائض و واجبات مهم الهي مي‌باشد:

الف - حق قرآن : "قرآن" حق بزرگي بر مسلمانان دارد، مطابق روايتي كه از حضرت امام جعفر صادق (ع) نقل شده آن حضرت فرموده اند: "قرآن عهد نامه اي است ميان خدا و مردم، و سزاوار است كه مسلمان هر روز اين عهدنامه را موردتوجه قرار دهد و (حداقل) پنجاه آيه از آن را قرائت نمايد".[1] بر اساس اين حق است كه مسلمانان نسبت به خواندن وفهميدن قرآن كريم و نيز عمل كردن به آن وظيفه سنگيني دارند، و سهل انگاري آنان در انجام اين وظيفه چنانچه موجب سستي عقايد و بي توجهي به احكام الهي گردد حرام خواهد بود. و بر حسب مضامين روايات ديگر درجات بهشت مطابق با مقدار خواندن (و عمل كردن به) قرآن در كتاب شريف كافي آمده است كه پيامبر اكرم 6 فرمودند: "همانا سزاوار ترين خواهد بود. مردم به فروتني و انجام نماز و روزه در نهان وعيان - بي گمان - حامل قرآن مي‌باشد". آنگاه با صداي بلند فرمودند: "اي كسي كه قرآن را با خود داري ! به واسطه قرآن راه تواضع و فروتني را پيشه خود ساز تا خداوند تو را عزيز و سر بلند نمايد، و مبادا قرآن را وسيله فخر و مباهات خودقرار دهي كه ذليل خواهي شد... به هر كس كه قرآن داده شود و خيال كند به كسي از مردم چيزي بهتر از آن داده شده، همانا بزرگ شمرده آنچه را خداوند كوچك دانسته و كوچك شمرده آنچه را كه خداوند بزرگ دانسته است".[2]

ب - حق پيامبر اكرم 6 و معصومين (ع): "نبوت" و "امامت" دو نعمت بزرگ معنوي است كه خداوند بر بندگان خودمنت نهاده و جهت ساختن انسان و رسيدن او به كمال انساني قرار پيامبر اكرم 6 و معصومين (ع) نقش عظيمي در استقرار خداپرستي و توحيد و داده است . عدالت و نشر فضائل انساني و ارزشهاي الهي در جامعه داشته اند، اگر آن بزرگواران نبودند يقينا جاهليت ريشه دار اجازه رشد فكري و معنوي به بشريت نمي داد. آن حضرات هر كدام در مقطع حيات پر بركت خود پرچمدار هدايت و نمونه كامل انسانيت و الگوي فضيلت و كرامت و تعالي انسان در ابعاد عقيده و اخلاق و عمل و نيز الگوي هميشگي اسلام و مبين تعاليم حيات بخش قرآن بودند، از طرفي ولايت آن حضرات شرط تحقق توحيد به عنوان "حصن" خداي

---