نمي شود، ولي اگرفراموش كند اشكال ندارد.

5 - هنگامي كه انسان به حيوان مي‌رسد حيوان مرده باشد و يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن وقت نباشد، وگرنه بايد به دستوري كه براي سر بريدن گفته شد عمل كند، و اگر وقتي برسد كه حيوان زنده است و وقت كافي هم براي سربريدن باشد و در عين حال صبر كند تا حيوان بميرد، گوشت آن حرام و نجس مي‌شود.

مساله 2949- اگر دو نفر حيواني را شكار كنند و يكي از آنان مسلمان و ديگري كافر باشد يا يكي از آن دو نام خدا رابگويد و ديگري عمدا نام خدا را نگويد، آن حيوان حلال نيست .

مساله 2950- اگر بعد از آنكه حيواني را تير زدند مثلا در آب بيفتد يا از كوه پرت شود و انسان بداند كه حيوان به واسطه تير و افتادن در آب يا پرت شدن جان داده حلال نيست، بلكه اگر شك كند كه فقط در اثر تير بوده يا نه حلال نمي باشد.

احكام و شرايط شكار با سگ شكاري :

مساله 2951- هرگاه سگ شكاري حيوان حلال گوشت وحشي را شكار كند با هفت شرط گوشت آن پاك و حلال است :

1 - سگ به گونه اي تربيت شده باشد كه هرگاه آن را براي گرفتن شكار بفرستند برود و هرگاه از رفتن بازدارند بايستد، ولي اگر در وقت نزديك شدن به شكار با بازداشتن نايستد مانعي ندارد. و احتياط واجب آن است كه اگر عادت داردپيش از رسيدن صاحبش از گوشت شكار بخورد از شكار آن اجتناب كنند، ولي اگر از خون آن بنوشد يا اتفاقا از گوشت شكار بخورد اشكال ندارد.

2 - صاحب سگ آن را فرستاده باشد، پس اگر سگ خود سرانه به شكار رود شكار نجس و گوشت آن حرام است، بلكه اگر خود سرانه به دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند - اگرچه به واسطه صداي صاحبش شتاب كند - بنابراحتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خود داري نمود.

3 - كسي كه سگ شكاري را مي‌فرستد مسلمان باشد، و اگر نابالغ است خوب و بد را تشخيص دهد، پس اگر كافر يامسلماني كه با اهل بيت پيامبر 6 دشمني مي‌كند سگ را بفرستد شكار نجس و حرام است .

4 - هنگامي كه سگ را براي شكار مي‌فرستد نام خدا را بگويد، ولي نگفتن نام خدا از روي فراموشي اشكال ندارد. واگر وقت فرستادن سگ عمدا نام خدا را نگويد ولي پيش از آنكه سگ به