مي‌باشد، ولي اگر زن مي‌دانسته كه در عده است و نيز مي‌دانسته كه عقد در عده حرام است و مرد نمي دانسته، بچه شرعا ملحق به پدر است و بين او و مادر ارثي نمي باشد. و در هر دو صورت عقد آنان باطل است و به يكديگر حرام ابدي مي‌شوند.

مساله 2651- جايز است انسان با زني كه در عده خود اوست ازدواج كند، و در صورتي كه در عده طلاق رجعي باشدنياز به عقد مجدد نيست .

مساله 2652- اگر زن بگويد يائسه شده ام پذيرفتن حرف او محل اشكال است، مگر اينكه اطمينان پيدا شود. ولي اگربگويد شوهر ندارم يا بگويد در عده نيستم حرف او قبول مي‌شود.

مساله 2653- زني را كه طلاق داده اند و زني كه متعه بوده و شوهرش مدت او را بخشيده يا مدتش تمام شده، چنانچه بعد از مدتي شوهر كند و بعد شك كند كه هنگام عقد شوهر دوم از عده شوهر اول خارج شده بوده يا نه، در صورتي كه احتمال دهد در حال عقد متوجه بوده به شك خود اعتنا نكند.

پنجم - زن شوهرداري كه با او عقد بسته است :

مساله 2654- اگر كسي با زن شوهرداري ازدواج كند - خواه بداند او شوهردار بوده يا نه - بايد از او جدا شود، و درصورتي كه بداند زن شوهر دار بوده، ازدواج با اين زن براي هميشه بر آن مرد حرام مي‌شود. همچنين است اگر نداند زن شوهر دارد ولي پس از عقد با او نزديكي كرده باشد.

مساله 2655- اگر زن شوهردار زنا دهد بر شوهر خود حرام نمي شود، ولي چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقي باشد بهتر است كه شوهرش او را طلاق دهد، و در اين صورت اگر با او نزديكي كرده باشد بايد همه مهرش را بدهد، واگر نزديكي نكرده بايد نصف مهر را به او بپردازد.

مساله 2656- اگر بعد از آنكه انسان با زني ازدواج كرد كسي بگويد آن زن شوهردار بوده و زن منكر شود، چنانچه شرعا ثابت نشود كه زن شوهردار بوده بايد حرف زن را قبول كرد، ولي اگر آن فرد مورد اطمينان باشد بنابراحتياطواجب مرد با طلاق از آن زن جدا شود.

ششم - زن شوهرداري كه با او زنا كرده است :

مساله 2657- اگر با زني كه شوهر دارد يا در عده طلاق رجعي است زنا كند، بنابراحتياط