مسائل جهاد و دفاع

"جهاد" يكي از اركان دين است كه در صدر اسلام موجب تقويت اسلام و انتشار آن در مناطق مختلف شد. واجب بودن جهاد به طور كلي از ضروريات اسلام مي‌باشد و در فروع دين كمتر موضوعي همانند جهاد مورد توجه و تاكيدقرار گرفته است، و علاوه بر آيات جهاد روايات زيادي در مورد حدود، شرايط، احكام و فضيلت جهاد از معصومين (ع) وارد شده است، از جمله از حضرت اميرالمومنين علي (ع) نقل شده است كه فرمودند: "جهاد دري از درهاي بهشت است كه خداوند آن را براي اولياي خاص خود گشوده است"[1] .

مساله 1934- جهاد بر دو نوع است : "ابتدايي" و "دفاعي". "جهاد ابتدايي" آن است كه امام مسلمانان به منظوردعوت كفار و مشركين به اسلام و عدالت و يا جلوگيري از نقض پيمان اهل ذمه يا طغيان بغاة (شورشيان مسلح) بر امام مسلمين، نيروي نظامي به مناطق آنان گسيل دارد. در حقيقت هدف از جهاد ابتدايي كشور گشايي نيست، بلكه دفاع ازحقوق فطري ملتهايي است كه توسط قدرتهاي كفر و شرك و طغيان از خدا پرستي و توحيد و عدالت محروم شده اند.ولي "جهاد دفاعي" زماني است كه دشمن به مرز و بوم مسلمانان هجوم آورد و قصد تسلط سياسي يا فرهنگي واقتصادي نسبت به آنان داشته باشد، و ممكن است جهاد در برابر بغاة نيز جهاد دفاعي محسوب گردد، بلكه مي‌توان گفت همه اقسام جهاد، جهاد دفاعي محسوبند.

مساله 1935- شركت در جهاد بر كسي واجب است كه بالغ، عاقل، مرد و آزاد باشد، و نابينا، پير، زمين گير و مبتلا به مرضي نباشد كه نتواند وظيفه اش را انجام دهد.

مساله 1936- فرار از جهاد جايز نيست، مگر اينكه فرار از جبهه اي به جبهه ديگر يا براي تدارك نيروي بيشتر باشد.

مساله 1937- اگر ادامه جهاد نياز به كمكهاي مادي داشته باشد، بر همه كساني كه تمكن

---