مساله 1458- اگر روزه دار به قدري تشنه شود كه بترسد از تشنگي بميرد و يا زيان غير قابل تحملي به او برسد، واجب است به اندازه اي كه از مردن يا از آن زيان رها مي‌شود آب بياشامد، ولي روزه او باطل مي‌شود و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيه روز از انجام كاري كه روزه را باطل مي‌كند خود داري نمايد، و بنابراحتياط واجب قضاي آن را هم بگيرد.

مساله 1459- انسان نمي تواند به خاطر ضعف و ناتواني جسمي روزه خود را بخورد، ولي اگر ضعف او به قدري زياداست كه به طور عادي قابل تحمل نيست خوردن روزه اشكال ندارد.

مساله 1460- اگر روزه براي انسان ضرر داشته باشد نبايد روزه بگيرد، و اگر با وجود ضرر روزه گرفت روزه اش باطل است و بايد قضاي آن را بجا آورد. همچنين است اگر احتمال بدهد كه روزه براي او ضرر دارد و احتمال او در نظر مردم عقلايي و بجا باشد.

مساله 1461- جويدن غذا براي بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه به واسطه آن معمولا غذا به حلق نمي رسد - اگرچه اتفاقا به حلق برسد - روزه را باطل نمي كند، ولي اگر انسان از ابتدا بداند كه به حلق مي‌رسد، چنانچه فرو رود روزه اش باطل مي‌شود و بايد قضاي آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مي‌شود، بلكه در اين صورت اگر فرونرود نيز آن روز را روزه بگيرد و بنابراحتياط قضاي آن را هم بجا آورد.

3 - جماع :

مساله 1462- "جماع" روزه را باطل مي‌كند، اگرچه فقط به اندازه ختنه گاه داخل شود و مني هم بيرون نيايد، و فرقي نمي كند كه با زن باشد يا - نعوذ بالله - با مرد. و اين عمل موجب بطلان روزه فاعل و مفعول مي‌شود.

مساله 1463- در صورتي كه تصميم به جماع گرفته و توجه داشته باشد كه روزه اش باطل مي‌شود - هرچند جماع انجام نگرفته يا به اندازه ختنه گاه داخل نشود و مني بيرون نيايد - صحت روزه او محل اشكال است، پس روزه آن روزرا تمام كند و قضاي آن را نيز بجا آورد.

مساله 1464- هرگاه فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد، يا او را به جماع مجبور نمايند به طوري كه عمل بدون اراده و اختيار او واقع شود روزه او باطل نمي شود، ولي چنانچه در بين جماع يادش بيايد يا ديگر مجبور نباشد بايدفورا از حال جماع خارج شود، وگرنه روزه او باطل مي‌شود.