به متخصصان آن رشته مراجعه كنند و نگذارند كه دانشمندان منزوي باشند; كه هر جامعه اي كه دانشمندان خود را عزيز نداشته و آنها را احترام نكند و از علمشان بهره نبرد، هرگز به سعادت و كمال نخواهد رسيد.

در روايتي حضرت رضا(ع) فرمود: "دانشمندي كه بين افراد جاهل و نزديكان خود تحقير مي‌شود، حق دارد كه مورد ترحم قرار گيرد و ديگران او را عزيز و بزرگ شمارند." [1]

در رابطه با ارزش دانش و دانشمند و وظايفي كه براي جامعه مقرر شده، به كتابهاي روايي و از جمله بحارالانوار مراجعه شود.[2]

نتيجه اينكه دانشمندان در هر جامعه در هر رشته از علوم كه مي‌خواهند حق تحقيق و تتبع دارند، و ايجاد زمينه آن بر عهده جامعه و حكومت است ; و پس از رسيدن به هر نظريه اي مي‌توانند بدون هراس آن را اعلام نمايند، و اگر يافته آنها به گمان عده اي خطا باشد تنها مي‌توان با دليل و برهان به نقادي آن پرداخت .

از سوي ديگر حق بزرگي از سوي جامعه بر عهده دانشمندان است كه واقعيات را بيان دارند; و در اين راه مسامحه و مجامله جايز نيست . و اين وظيفه نسبت به امور ديني و فكري خطير و مهم تر خواهد بود.

از پيامبراكرم 6 نقل شده است : "هنگامي كه بدعت ها در امت من

---