بيشتر است، و اين حيات جز با ايمان و عمل صالح به دست نمي آيد.

آيه شريفه : (من عمل صالحا من ذكر او انثي و هو مؤمن فلنحيينه حياة طيبة) [1]

اشاره به همين حيات مي‌باشد. حيات طيبه كه در اين آيه ذكر شده است در آيه اي ديگر با مضمون مشابهي مطرح مي‌باشد: (او من كان ميتا فاحييناه و جعلنا له نورا يمشي به في الناس) [2]

در اين آيه حيات به نور و روشني خاصي تبيين شده است كه انسان به سبب آن هدايت شده و راه حق را در عرصه اعتقاد و عمل پيدا خواهد نمود.

بنابراين كسي كه داراي حيات طيبه مي‌باشد داراي علم و قدرتي مي‌شود كه چيزها را همان گونه كه هستند مي‌بيند و قهرا حق را حق و باطل را باطل مشاهده مي‌كند و هيچ گاه گرفتار جهالت و گمراهي نخواهد شد; و پيوسته در خود آثار بهاء، كمال، قوت، عزت و لذت معنوي و سرور دائمي و عاري از تلخي و دشواري را احساس مي‌كند. معناي طيب و پاك بودن آن همين ويژگي است كه زوال و فنا و كدورت و تلخي عارض آن نخواهد شد. خلقت انسان نيز براي رسيدن

---