مقدمه

معاني حق و موارد كاربرد آن

"حق" از نظر لغت به معناي ثابت و موجود مي‌باشد; و اصطلاحا به دو معناي حقيقي و اعتباري كه معناي لغوي در آنها ملحوظ گرديده است به كار مي‌رود:

الف - معناي حقيقي : اين معنا بدون فرض و اعتبار و قرارداد، ثبوت و تحقق دارد. در اين معناي از حق، واقع و آن چيزي كه هست مورد توجه قرار گرفته است .

ب - معناي اعتباري : تحقق و ثبوت اين معنا به اعتبار و وضع و قرارداد مي‌باشد، و به عبارت ديگر حق به اين معنا چيزي جز اعتبار و قرارداد نيست .

در اين معناي حق، توجه به ارزش و آن چيزي است كه بايد باشد; اعم از اينكه فعلا موجود باشد يا نباشد.

معناي حقيقي "حق" از نگاهي به سه قسم تقسيم مي‌گردد:

1 - هستي و واقعيت عيني و خارجي اشياء، خواه از نظر عقل و شرع الهي مطلوب و پسنديده باشد يا نباشد.