متساوي مي‌باشند، وگرنه چند چيز غيرمتقارب را اماره يك چيز قرار دادن علاوه بر اينكه خلاف متفاهم عرفي است از نظر قانون گذاري نيز گزاف و قبيح مي‌باشد.

پس راهي نيست جز اين كه گفته شود: اگر تخييري در مسأله باشد مربوط به زمانهاي گذشته يعني زمان صدور روايات بوده كه قيمت شش نوع تقريبا مساوي با هم بوده است . و شايد نظر ابن براج و ابن ابي عقيل كه تساوي قيمت ساير انواع را با هزار دينار و ده هزار درهم شرط كرده اند به همين نكته باشد.[1]

براي تأييد اصل بودن صد شتر مي‌توان به روايت ابوبصير و معاوية بن وهب كه در دسته دوم از روايات ذكر شد استناد نمود كه امام صادق (ع) فرمودند: "مأة من فحولة الابل المسان فان لم يكن فمكان كل جمل عشرون من فحولة الغنم".[2]

و نيز روايت عبدالله بن سنان كه در دسته پنجم ذكر شد كه امام (ع) فرمود: "... ان الدية مأة من الابل ... و قيمة كل بعير من الورق مأة و عشرون درهما و عشرة دنانير و من الغنم قيمة كل ناب من الابل عشرون شاة"[3] البته اين استناد در فرضي است كه صدور دو روايت ذكر شده از روي تقيه نباشد.

---