يا به آنان مهرباني كرده و از وضعيت رقت باري كه دارند به صلاح و بهروزي درآورند، كه چگونگي و كيفيت آن به اهداف و نيتهاي حاكمان هر دولت بازگشت مي‌كند.

برخي ديگر معتقدند: ضرورت زندگي جمعي و تشكيل خانواده براي انسانها از اموري است كه همواره با ساختار و سرشت بشر سازگار است، هميشه كانون خانواده بوده كه به عنوان سنگ بنا و اولين خشت هر جامعه محسوب مي‌شده و با قرار گرفتن واحدهايي از آن در كنار يكديگر عشيره، و از عشيره ها قبيله، و از قبيله ها شهرها و مدنيت ها به وجود آمده است . آنگاه با ارتباط شهرها و مدنيت ها با يكديگر و پيروي از يك مركز حكمراني و پادشاه و حاكم واحد، دولتها و مدنيت هاي واحد به وجود آمده اند. براساس اين ديدگاه، دولت و حكومت را مي‌توان ثمره و نتيجه حركت تدريجي تاريخي بر پايه نياز طبيعي افراد به زندگي جمعي به حساب آورد.

عده اي ديگر نيز مي‌گويند: انسانها از همان ابتدا براساس فطرت و غرايز خود زندگي كرده و با آزادي كامل به بهره برداري از امكانات زندگي و اشباع غرايز خود مي‌پرداختند، اما بتدريج در اثر برخورد مصالح و منافع با يكديگر و محدودشدن آزاديها با آزادي افسار گسيخته ديگران درگيريها و به هم ريختگي هايي به وجود آمد كه اساس زندگي جمعي را روز به روز هرچه بيشتر تهديد مي‌نمود، بدين جهت بزرگان هر قوم و عقلاي هر جامعه براي بهبود زندگي اجتماعي قوانين و مقرراتي را وضع كرده و براي اجراي آن و حفظ حقوق مردم، از بين خود افرادي را به عنوان قاضي و حاكم و اركان دولت انتخاب نمودند، و بدين گونه بود كه دولتها و حكومتها برپا گرديد.

طبق اين نظريه در واقع پديده حكومت، يك نوع قرارداد و تعهد اجتماعي است كه بين مردم و حاكمان آنها بر اساس رضايت و اختيار طرفين برقرار شده است، و نظريه هاي ديگري در اين باره كه فعلا ما درصدد نقل و نقد و بررسي و مقايسه آنها با يكديگر - پس از آنكه اصل ضرورت وجود دولت و حكومت مشخص گرديد - نيستيم . و در آينده نيز روشن خواهيم نمود كه حكومت در بافت نظام اسلام تنيده شده است و پيامبراكرم 6 طبق فرمان خداوند تبارك و تعالي در مدينه اساس حكومت اسلامي را پي ريزي نمود و مسلمانان صدر اسلام با وي براساس ايمان به خداوند و قبول پيامبري و رياست وي بر خويش، و پيروي از هرچه از جانب خداوند آورده كه از آن جمله مقررات سياسي، اجتماعي و اقتصادي اسلام بود، بيعت كردند و پيوند ياري و اطاعت با وي بستند; كه اجمالا اين مطالب بر كسي كه پژوهش مختصري در فقه اسلامي داشته باشد پوشيده نيست .

به اعتقاد ما خداوند تبارك و تعالي از ابتداي خلقت انسان، جامعه را هيچ گاه بدون پيامبر و هدايتگر نگذاشته ; و طبق اعتقادات ما اولين انسان يعني حضرت آدم اولين پيامبر نيز بود. بر اين اساس شايد بتوان گفت : حكومت و مقررات و برنامه هاي آن از همان زمانهاي كهن، در عين بساطت و سادگي جزو برنامه هاي پيامبران بوده كه از گفتار پيامبران الهي الهام گرفته و از ناحيه وحي، متناسب با نيازهاي طبيعي و ذاتي انسانها به جامعه القا شده است .

پس بر اين اساس منشاء دولت و حكومت در ابتداي امر براساس دستور و وحي خداوند بوده، گرچه در زمانهاي بعد با حاكميتهاي غاصبانه و تسلط ياغيان و ستمگران، از مسير اصلي خود منحرف شده و قوه و قدرت حكومت بر ضد مصالح