اخلاص براي خدا، نصيحت به پيشوايان و رهبران مسلمين، و هماهنگي و همراهي با جماعت مسلمانان ; زيرا در اين صورت مشمول دعاي جمعي مسلمانان مي‌شوند كه در حق جمع دعا مي‌كنند مسلمانان با همديگر برادرند و خونهاي آنها با يكديگر همگون است و كوچكترين آنها ذمه سايرين را به عهده مي‌گيرد."[1]

امام جعفر صادق (ع) فرمود: "كسي كه از اجتماع مسلمانان به اندازه يك وجب فاصله بگيرد رشته اسلام را از گردن خود برداشته است ."[2]

و نيز فرمود: "كسي كه از جماعت مسلمانان فاصله بگيرد و عهد و بيعت خود با امام را بشكند، در روز قيامت تنها و بي پناه خدا را ملاقات خواهد كرد."[3]

در نهج البلاغه از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده كه فرمود:

"هميشه با جماعتهاي بزرگ باشيد [با توده مردم مسلمان حركت كنيد] زيرا دست خدا با جماعت است، و از تفرقه بپرهيزيد، همانا انسان تكرو طعمه شيطان است، همان گونه كه گوسفند تكرو، طعمه گرگ است ; آگاه باشيد هركس مردم را به تفرقه دعوت كرد او را بكشيد ولو اينكه زير عمامه من باشد."[4]

نيز مي‌فرمايد: "همانا اينان [ طلحه و زبير، جريان ناكثين ] با يكديگر تفاهم نموده و به انگيزه مخالفت با حكومت من هم جهت شده اند، و من تا هنگامي كه بر وحدت و اجتماع شما بيم نداشته باشم مقاومت خواهم كرد، اينان اگر در اين تفكر باطل و انحرافي خود موفق شوند، نظام مسلمين درهم ريخته و وحدت جامعه گسسته خواهد شد." [5]

از پيامبراكرم 6 روايت شده كه فرمود:

"شخص مؤمن نسبت به مؤمن ديگر همانند شالوده ساختمان است كه بخشي از

---