"اميرالمؤمنين علي (ع) درباره دو مردي كه يكي باگرفتن و ديگري با وارد آوردن ضربه شخصي را به قتل رسانده بودند حكم نمود كه قاتل كشته شود و آن نفر ديگر به حبس ابد محكوم شود تا در زندان از غصه بميرد."[1]

و روايتهاي ديگري از اين قبيل كه در آنها عنوان حبس مطرح شده و حبس قهرا به دست حاكم و والي است .

5 - در روايتي صحيح از زراره، از امام محمد باقر(ع) روايت شده درباره بنده اي كه دو نفر را مجروح كرده بود... به آن حضرت گفته شد: پس اگر شخصي را در اول روز و ديگري را در آخر روز مجروح نموده، چگونه بايد مجازات شود؟ حضرت فرمود: "او به هر دو تعلق دارد، در صورتي كه والي درباره مجروح اول حكم صادر نكرده باشد."[2] [در فقه آمده كه اگر بنده به شخص آزاد جراحتي وارد نمود، آن بنده در اختيار شخص مجروح است ].

6 - در روايت صحيحه ابن سنان آمده است كه گفت : از امام جعفر صادق (ع) شنيدم درباره مردي كه از طريق حرام قصد تجاوز به زني را داشته و آن زن سنگ به سوي او پرتاب كرده و وي در اثر اين ضربه به قتل رسيده است، فرمود:

"در ما بين آن زن و خداوند عزوجل گناهي بر زن نيست، و اگر وي شكايت آن مرد را به نزد امام عادل مي‌برد، امام ريختن خون او را حلال مي‌شمرد."[3]

7 - محمد بن مسلم از امام محمد باقر(ع) روايت نموده كه فرمود:

"كسي كه به خاطر قصاص به امر امام كشته شده، ديگر در ارتباط با قتل و جراحت ديه اي بر وي نيست ."[4]

نمونه هايي از پرداخت ديه توسط امام

8 - در روايت صحيحه ابي بصير آمده است كه گفت : از امام محمد باقر(ع) درباره

---