پس چگونه مي‌توان گفت پيامبراكرم 6 نسبت به چنين نكته روشن و واضحي كه فرزند عمر به آن توجه داشت و پدرش هم با نظر وي موافق بوده بي توجه بوده است ؟

در جاي ديگر عايشه به عبدالله بن عمر مي‌گويد:

"فرزندم، سلام مرا به پدرت عمر برسان و به او بگو مبادا امت محمد را بدون سرپرست بگذاري، براي خويش جانشين معين كن و مردم را بعد از خود سردرگم مگذار كه من بر مردم از فتنه مي‌ترسم ."[1]

آيا مي‌توان گفت عايشه ضرر و خطر فتنه را درك كرده اما پيامبرخدا6 درك ننموده است ؟ در جاي ديگر "افرادي عمر را قبل از مرگ عيادت كردند و به او گفتند: وصيت كن و براي خود جانشيني تعيين نما."[2]

آيا مي‌توان گفت آنان مصلحت وصيت و تعيين خليفه را دانسته اما پيامبراكرم 6 از آن آگاهي نداشته است .

وصيت در مسائل شخصي مهمتر است يا تعيين سرنوشت امت اسلام ؟ آيا مي‌توان گفت حفظ و گسترش و اجراي دستورات اسلام و حفظ نظام مسلمين در نظر پيامبراكرم 6 به اندازه وصيتهاي شخصي درباره اموال جزئي اهميت نداشته است ؟ با اينكه از آن حضرت روايت شده كه فرمود:

"هركس بدون وصيت از دنيا برود به مرگ جاهليت از دنيا رفته است ."[3]

و نيز فرموده : "هيچ مرد مسلماني سزاوار نيست دو شب بخسبد و مطلبي كه بايد نسبت به آن وصيت كند داشته باشد، مگر اينكه وصيتش را نوشته و نزد وي موجود باشد."[4]

دليل ديگري بر نصب حضرت علي (ع) به خلافت

در اواخر عمر شريف پيامبراكرم 6 آيه زير بر ايشان نازل گرديد:

---