"شما به خوبي موقعيت مرا از نظر خويشاوندي و قرابت و منزلت و مقام ويژه نسبت به رسول خدا6 مي‌دانيد، او مرا در دامن خويش پرورش داد، من كودك بودم، او مرا (همچون فرزندش) در آغوش خويش مي‌فشرد و در استراحتگاه مخصوص خويش جاي مي‌داد، بدنش را بر بدنم مي‌چسبانيد و بوي پاكيزه او را استشمام مي‌كردم، غذا را مي‌جويد و در دهانم مي‌گذاشت، هرگز دروغي در گفتارم نيافت و اشتباهي در كردارم پيدا نكرد. از همان ابتدا كه رسول خدا را از شير بازگرفتند، خداوند بزرگترين فرشته از فرشتگان خويش را مأمور ساخت تا شب و روز وي را به راههاي بزرگواري و درستي و اخلاق نيك سوق دهد، و من همچون كودك تازه از شير گرفته شده به دنبال آن حضرت حركت مي‌كردم و او هر روز نكته تازه اي از اخلاق نيك را براي من آشكار مي‌ساخت و مرا فرمان مي‌داد كه به او اقتدا كنم .

وي مدتي از سال مجاور كوه حرا مي‌شد، تنها من او را مشاهده مي‌كردم و كسي جز من او را نمي ديد. در آن روز غير از خانه رسول خدا6 خانه اي كه در آن اسلام راه يافته باشد وجود نداشت، تنها خانه آن حضرت بود كه او و خديجه و من نفر سوم آنها اسلام را پذيرفته بوديم، من نور وحي و رسالت را مي‌ديدم و نسيم نبوت را استشمام مي‌كردم، من به هنگام نزول وحي به محمد صداي ناله شيطان را شنيدم ! از رسول خدا پرسيدم : اين ناله چيست ؟ فرمود: اين شيطان است كه از پرستش خويش مأيوس گشته است، تو آنچه را كه من مي‌شنوم مي‌شنوي و آنچه را كه من مي‌بينم مي‌بيني ! تنها فرق ميان من و تو اين است كه تو پيامبر نيستي، بلكه وزير من هستي و بر طريق و جاده خير قرارداري .[2]