گفتار نهم : امامت و رهبري

استاد: اصل چهارم از اصول دين و مذهب "امامت" است ; امامت عبارت است از رياست و رهبري در امور ديني و دنيائي مردم، به عنوان جانشيني از پيامبراكرم 6. در گفتارهاي گذشته تفاوت بين نبوت، رسالت و امامت بيان شد و گفته شد مقام امامت كه مقامي است والاتر از نبوت و رسالت مقام تحقق بخشيدن به اهداف مذهب و پياده كردن برنامه هاي تربيتي آن در ميان افراد مستعد و آماده است، خواه از طريق تشكيل حكومت عدل باشد يا بدون آن ; و نيز گفته شد كه پيامبراكرم 6 هر سه موقعيت را دارا بود، يعني هم پيامبر بود و هم رسول و هم امام . همچنين حضرت ابراهيم (ع) پس از امتحانات گوناگون و مشكل و پيمودن مراحل يقين و كمال و نبوت و رسالت به مقام امامت نايل آمد.[1]

دلايل نياز به امام

به دلايل مختلفي نياز به امام براي مسلمانان بعد از پيامبراكرم 6 در زندگي احساس مي‌شود كه به گوشه اي از آنها اشاره مي‌كنيم :

1 - تا هنگامي كه پيامبراكرم 6 زنده بودند حكومت مسلمانان به دست ايشان اداره و رهبري مي‌شد; چرا كه پيامبر در عين اين كه سفير الهي بود حاكم و فرمانرواي مسلمانان نيز محسوب مي‌شد. پس از درگذشت پيامبر براي اين كه كار رهبري

---