2 - شك در شماره ركعتهاي نماز سه ركعتي يا همان نماز مغرب .

3 - آن كه در نماز چهار ركعتي شك كند يك ركعت خوانده يا بيشتر.

4 - شك در نماز چهار ركعتي پيش از تمام شدن سجده دوم در اين كه دو ركعت خوانده يا بيشتر.

5 - شك در اين كه دو ركعت خوانده يا پنج ركعت، يا دو ركعت و بيشتر از پنج ركعت .

6 - شك بين سه ركعت و شش ركعت، يا سه ركعت و بيشتر از شش ركعت .

7 - شك در ركعتهاي نماز به صورتي كه اصلا نمي داند چند ركعت نماز خوانده است .

8 - شك بين چهار ركعت و شش ركعت، يا چهار و بيشتر از شش ركعت پيش از تمام شدن سجده دوم .

در اين قسم شكها بنابر احتياط واجب انسان نبايد فورا نماز را برهم بزند، بلكه اول مقداري فكر كند پس اگر شك و ترديدش برطرف نشد مي‌تواند نماز را رها كند.

قسم دوم : شكهايي كه نبايد به آنها اعتنا كرد كه عبارتند از:

1 - شك در چيزي كه محل بجاآوردن آن گذشته است، مثلا در ركوع شك نمايد كه حمد و سوره را خوانده است يا خير.

2 - پس از تمام شدن نماز شك كند كه نمازش صحيح بوده يا خير، مثلا شك كند ركوع ركعت دوم نماز را بجا آورده يا نه .

3 - پس از گذشت وقت نماز، مثلا پس از برآمدن آفتاب شك نمايد كه نماز صبح را خوانده است يا خير.

4 - كسي كه بيش از مقدار متعارف در نماز شك مي‌كند و در اصطلاح مي‌گويند "كثيرالشك" است .

5 - در صورتي كه امام جماعت در شماره ركعتهاي نماز شك نمايد ولي كسي كه پشت سر امام ايستاده و نمازش را با او به جماعت مي‌خواند مي‌داند يا گمان دارد چند ركعت خوانده شده و اين مطلب را به گونه اي به امام جماعت مي‌فهماند كه