متواتري است كه در آن آمده است : "حضرت علي (ع) در روز هجدهم ذيحجه به سال دهم هجري در غدير خم از ناحيه خدا توسط پيامبر6 به منصب ولايت و امامت پس از پيامبر6 برگزيده شد."

اصطلاح "شيعه" در زمان خود رسول الله 6 و از سوي آن حضرت درباره پيروان امام علي (ع) به كار رفته است . جابربن عبدالله انصاري نقل كرده كه روزي در نزد رسول خدا6 بودم، علي (ع) از دور نمايان شد، پيامبر6 فرمود: قسم به كسي كه جانم در دست اوست اين شخص و شيعيانش در قيامت رستگار خواهند بود.[1] ابن عباس گفته است : "وقتي كه آيه (ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات أولئك هم خير البرية )[2] نازل شد، پيامبر6 به علي (ع) فرمود: مراد از آن، تو و شيعيان تو است ."[3] شيخ مفيد نقل كرده است كه امام باقر(ع) از قول ام سلمه آورده است : از پيامبر6 شنيدم كه مي‌فرمود: "بي گمان علي و شيعيان او رستگارند."[4] بدون شك مفهوم اين روايات چنين نيست كه هر كس در اعتقاد شيعه بود، به صرف شيعه بودن عقيدتي رستگار است و گناهان او مطلقا ناديده گرفته مي‌شود; و هر كس در اعتقاد شيعه نبود - هرچند جحد و عنادي نداشته باشد - نجات نمي يابد.

اين واژه در عصر پيامبر6 به قدري رايج بود كه جمعي از صحابه آن حضرت مانند سلمان و ابوذر و مقداد و عمار ياسر (رضوان الله عليهم) به عنوان شيعه شهرت داشتند.[5]

---