در نذر و عهد، مجرد نيت و قصد كافي نيست و بايد صيغه خوانده شود و نام خدا بر زبان جاري شود; ولي خواندن به عربي لازم نيست . و عبارت "براي خدا" به هر زبان كه باشد بايد در صيغه نذر گفته شود; مثلا بگويد: "براي خداست بر من كه اگر بيمارم بهبود يافت فلان كار را انجام دهم ."

اگر نذر كند تا وقت معيني كاري را ترك كند، بعد از گذشتن آن وقت مي‌تواند آن كار را انجام دهد; و اگر پيش از گذشتن وقت از روي اختيار آن را انجام دهد، بايد كفاره بدهد.

اگر براي تخلف نذر يا قسم يا عهد خود كفاره معين كند، به عنوان مثال بگويد: با خدا عهد كردم كه ديگر سيگار نكشم و اگر كشيدم صد تومان صدقه بدهم، در صورت تخلف بايد تنها آنچه را كه معين نموده انجام دهد و كفاره ديگري واجب نيست .