از امام صادق (ع) نقل است كه فرمود: "اولين چيزي كه اعمال بنده با آن محاسبه خواهد شد نماز است ; پس اگر نماز مورد پذيرش خداوند قرار گيرد، عبادتها و اعمال نيك ديگر پذيرفته مي‌شود; و چنان كه نماز در پيشگاه خداوند پذيرفته نشود، اعمال ديگر هم قبول نمي شود."[1]

به طور كلي شارع مقدس اهميت زيادي براي نماز قائل شده است ; به گونه اي كه در هر حال حتي در حال احتضار نماز را واجب كرده است ; و محتضر اگر نتواند نماز را به زبان بياورد، بايد در دل بگذراند. و نيز در حالت جنگ و ترس از دشمن يا حال اضطرار و ناچاري اگر نتواند رو به قبله نماز بخواند، توجه به قبله لازم نيست ; ولي در هر حال بايد نماز را بخواند.

كسي كه به نماز اهميت نمي دهد مورد نكوهش خداوند متعال قرار گرفته است . خداوند در قرآن مي‌فرمايد: (فويل للمصلين ‌ الذين هم عن صلا تهم ساهون )[2] "واي بر نمازگزاراني كه در نمازشان سهل انگاري مي‌كنند." بنابراين شايسته است انسان نماز را بسيار مهم شمرده و آن را در اول وقت به جا آورد. از امام كاظم (ع) نقل شده است : "پدرم هنگام وفات چنين گفت : پسرم ! كسي كه نماز را سبك بشمارد به شفاعت ما نايل نخواهد شد."[3] و نقل است : "روزي رسول خدا6 در مسجد نشسته بودند كه مردي وارد شد و مشغول نماز گرديد، ولي ركوع و سجود را به طور كامل و صحيح به جا نمي آورد، حضرت فرمودند: حالت او مانند نوك زدن كلاغ است . اين مرد اگر در اين حال و با چنين نمازي بميرد، به دين من از دنيا نرفته است ."[4]

خلقت انسان براي رشد و تعالي اوست و تكامل او در ارتباط با خدا ممكن است و بهترين وسيله ارتباط با خدا نماز است . بنابراين انسان بايد نماز را با توجه كامل و

---