تقليد

به حكم عقل، دانستن دستورات و وظايف ديني كه خداوند بر هر مسلماني واجب كرده لازم و ضروري است ; زيرا سعادت انسان ارتباط كامل با عمل به وظايف ديني دارد، و بدون آگاهي از چگونگي وظايف توانايي بر انجام آنها حاصل نمي گردد.

اگرچه عناوين كلي و وظايف عملي روشن - مانند: نماز، روزه، زكات، حج و... - مورد اتفاق همه مسلمانان و ضروري دين مي‌باشند، لكن اطلاع از بسياري مسائل جزئي آنها جنبه تخصصي دارد. در صورتي كه فردي اين تخصص را نداشته باشد، بايد به كسي كه آگاهي و تخصص كافي دارد مراجعه كند و در امر دين به مجتهد واجد شرايط و صاحب نظر رجوع نمايد. چنان كه همه مردم در كارهاي روزمره خود در رشته اي كه تخصص ندارند به متخصص و خبره كه مورد اطمينان است رجوع مي‌كنند. در حقيقت تقليد به معناي توجه به نظر كارشناس در مسائلي است كه به تخصص ويژه اي احتياج دارد.

تقليد فقط در احكام و دستورات عملي دين است و اصول دين و امور اعتقادي تقليدي نيستند. ايمان و اعتقاد به حقايق عالم هستي و پايبندي به مسائل اعتقادي و اصول دين، بايد با دليل و برهان و كسب علم و يقين باشد. هر كس موظف است در پديده هاي هستي تفكر و تأمل كند و با رجوع به عقل و فطرت خود، مقدمات ايمان و اعتقاد صحيح را فراهم نمايد. نمي توان گفت خدا يكي است به دليل اين كه پدران يا دانشمندان ما چنين مي‌گويند; و يا زندگي پس از مرگ حق است زيرا همه مسلمانان به آن اعتقاد دارند. بله مي‌توان گفت چون همه پيامبران گفته اند ما هم اطمينان پيدا مي‌كنيم كه پس از مرگ عالمي هست و حساب و كتابي وجود دارد. البته داشتن دليل به تناسب فهم و درك مكلف لازم است . همان گونه كه وقتي پيامبر6 از پيرزني چرخ ريس درباره خدا سؤال كرد، او با دست كشيدن از چرخ ريسندگي جواب داد: همان گونه كه اين دستگاه كوچك بدون گرداننده نمي چرخد، چرخ و فلك با آن عظمت بدون گرداننده حركت نخواهد كرد.