دست امام حسن (ع) و امام حسين (ع) را گرفته و آمده است در مسجد شيخ مفيد در كرخ بغداد و به شيخ مفيد گفت : "علمهما الفقه" اين دو فرزند مرا فقه بياموز; صبح شيخ مفيد از خواب بيدار شد و تعجب كرد اين چه خوابي بود! اتفاقا ساعتي نگذشت ديد مادر سيد مرتضي و سيد رضي كه نامش فاطمه بود دست دو فرزندش محمد و علي را گرفته و آورده به شيخ مفيد گفت : "هذان ولداي احضرتهما لتعلمهما الفقه" اين دو فرزند من مي‌باشند، آورده ام كه به آنان فقه بياموزي . اين خواب را حتي ابن ابي الحديد شارح معتزلي نهج البلاغه هم نقل كرده است .[1]

به هرحال سيد رضي از بزرگان علماي شيعه اماميه بوده است، طبع شعر هم داشته است و از ده سالگي شعر مي‌گفت، و در سي سالگي تصميم مي‌گيرد قرآن را حفظ كند كه در اندك زماني همه قرآن را حفظ مي‌كند.

علت تأليف نهج البلاغه

سيد رضي در مقدمه نهج البلاغه مي‌گويد: من در جواني شروع كردم كتابي در خصائص ائمه (ع) بنويسم، كه هم اخبار مربوط به ائمه (ع) و هم كلمات برجسته شان را در اين كتاب يادداشت كنم ; ابتدا شروع به نوشتن تاريخ و خصوصيات حضرت امير(ع) نمودم، يك فصل از آن كتاب را هم راجع به محاسن كلام حضرت يعني كلمات كوتاه و زيباي حضرت در آخر آن اختصاص دادم، ولي ديگر موفق نشدم بعد از اميرالمؤمنين (ع) را بنويسم، سپس دوستان من كه اين كتاب را ديدند از فصل آخرش كه كلمات كوتاه حضرت علي (ع) را جمع آوري كرده بودم خيلي خوششان آمد، گفتند: خيلي تكه جالبي است و خوب است اين نوشته را كه هنوز تمام نكرده اي به صورت كتابي بنويسي كه كلمات برجسته و زيباي حضرت علي (ع) را چه در خطبه ها و چه در نامه ها و چه كلمات كوتاه در آن

---