دارد; در اينجا "أمر" مفرد مضاف است، و چون عهدي در كار نيست دلالت بر جمع دارد. قدر متيقن از "امره" در اينجا نبوت و علم و ولايت پيغمبر6 است ; البته نبوت پيامبر مخصوص به خود اوست، ولي علم و ولايت پيامبر6 به آل او منتقل شده است، و قدر متيقن از كلمه "امر" ولايت و حكومت مي‌باشد.

"و عيبة علمه"

(و صندوقچه و ظرف علم پيغمبرند.)

در اين كلام حضرت علي (ع) علم پيغمبر را به چيزهاي با ارزش مثل طلا، لباسهاي فاخر و امثال آن كه مردم آنها را حفظ و داخل صندوق مي‌گذارند تشبيه كرده است . بنابراين صندوق علم پيغمبراكرم 6 آل آن حضرت هستند، و هر كسي طالب علوم پيامبر باشد - مطابق اين عبارت نهج البلاغه - بايد به سراغ آل پيامبر برود.

"و موئل حكمه"

(و مرجع حكمت هاي پيغمبرند.)

"حكمه" و "حكمه" هر دو صحيح است، اگر "حكم" باشد جمع "حكمت" است يعني مطالب محكم و پايدار، و اگر "حكم" باشد ممكن است مراد حكم حكومتي باشد; پيغمبراكرم 6 احكامي را از طرف خدا بيان مي‌فرمودند، و احكامي را هم به عنوان اين كه حاكم و والي مسلمين بود بيان مي‌كردند، احكامي را نيز در مقام قضاوت صادر مي‌كردند; احكامي را كه از طرف خدا بيان مي‌كردند احكام الله مي‌باشند، و احكامي كه به عنوان حاكميت بوده احكام حكومتي مي‌باشند، و احكامي را كه در مقام قضاوت بيان مي‌كردند احكام قضائي مي‌نامند. "موئل" يعني محل مراجعه .

بنابراين معناي سخن حضرت اين است كه مرجع و محل رجوع احكام يا حكمت هاي پيغمبر6 آل او هستند.