"يردونه ورود الانعام"

(مردم همه وارد مي‌شوند بر آن خانه مثل وارد شدن چهارپايان .)

"ورود" در اصطلاح وارد شدن به راه شطي يا جايي بوده كه آب عبور مي‌كرد، و براي آب دادن شتران و ساير حيوانات از يك جايي مخصوص كه سراشيب مي‌شد مي‌رفتند; اين وارد شدن بر شط را "ورود" مي‌گفتند; و برگشتن از آن را "صدور"، و آن محل را به اعتبار اين كه جاي ورود است "مورد" مي‌گفتند و به محل برگشتن "مصدر" مي‌گفتند; چون محل خروج بود.

حضرت علي (ع) در اينجا تشبيه كرده اند، همان طور كه چهارپايان وقتي كه عطش مفرط داشته باشند با شور و ولع به شط وارد مي‌شوند و بر يكديگر سبقت مي‌گيرند، بندگان خدا هم در اثر عشق مفرط به خدا و علاقه به او وقتي كه نزديك مي‌شوند به طرف خانه خدا يكي بر ديگري سبقت مي‌گيرند و همه با شوق و ولع به طرف خانه خدا اقبال مي‌كنند، و ديگر مسأله اين كه يكي جلو برود و ديگري عقب باشد مطرح نيست، هر كس به فكر خودش است، به طور كلي امتياز در كار نيست، لذا مي‌بينيم در حج جوري قرار داده شده است كه تمام امتيازات ملغي است، حتي از نظر لباس و پوشش همه بايد يكنواخت باشند و لباس احرام بپوشند و لباسهايي كه مال اقوام و ملل مختلف است و بعضي از آنها وسيله امتياز است رها مي‌شود و همه با يك شكل و قيافه وارد مي‌شوند.

"و يألهون اليه ولوه الحمام"

(و با اشتياق كامل به طرف آن مي‌شتابند مانند توجه و پرش كبوتران .)

"يألهون اليه" با كمال شوق به طرف خانه خدا هجوم مي‌آورند. "ولوه الحمام" مثل اشتياقي كه كبوتران دارند هنگامي كه به محل سكونتشان اقبال مي‌كنند. بعضي آن را به معني "لاذ" يعني پناه بردن گرفته اند. به طور كلي مقصود اين است كه مردم با اشتياق كامل به طرف خانه خدا اقبال مي‌كنند در حالي كه امتيازات ملغي است .