گناه كبيره گناهي است كه خداوند وعده عذاب بر آن داده است .

"او صغير ارصد له غفرانه"

(و يك قسم گناهان كوچكتر است كه خدا غفران و بخشش خود را براي آن آماده كرده است .)

يعني بخشش خداوند در آنجا مقرر شده است و شرط غفران را قرآن اجتناب از گناهان كبيره دانسته، چنانچه صريحا فرموده : (ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه نكفر عنكم سيئاتكم)[1] اگر از گناهان كبيره پرهيز نموديد ساير گناهانتان را ناديده مي‌گيريم .

ملاك گناهان كبيره و گناهان صغيره

در اين باره بحث مفصلي هست، در اخبار و روايات راجع به آن سؤال و جوابهاي بسياري از ائمه اطهار(ع) نقل شده است، از باب نمونه حديثي از كافي هست كه راوي از ابوالحسن (ع)[2] - كه ظاهرا حضرت موسي بن جعفر(ع) هستند - درباره گناهان كبيره سؤال مي‌كند، حضرت در مقام جواب نوشته اند: كبائر گناهاني هستند كه خداوند وعده آتش بر آنها داده است و اگر كسي از آنها اجتناب كند خدا گناهان صغيره اش را مي‌بخشد، اگر ايمانش محفوظ باشد; يعني ممكن است ارتكاب گناه به از بين رفتن اصل ايمان منجر شود. بعد مي‌فرمايد: و آنها هفت گناه است، در حقيقت گناهان كبيره اين هفت گناه است :

1 - كشتن نفسي كه حرام است . 2 - ناراحت كردن پدر و مادر. 3 - رباخواري .

---