براي غير خدا هم مستقلا نقشي قائل بودند; مثل پارتي و شفيع قرار دادن بتها پيش خدا.

بركات پيامبر

"فهداهم به من الضلالة"

(پس خدا به وسيله اين پيامبر مردم را از گمراهي به هدايت رساند.)

هدايت دو معنا دارد: يك معنايش "ارائة الطريق" است، يعني نشان دادن راه، مثل اين كه شما راهي را ندانيد و از كسي بپرسيد او فقط به شما بگويد از كدام طرف برويد تا به مقصد برسيد، و معناي ديگر هدايت "ايصال الي المطلوب" است، يعني رساندن به مقصد; به اين معنا كه اگر از فردي سراغ راهي را گرفتيد او خود همراه شما تا مقصد بيايد و شما را به آنجا برساند.

هدايت خدا توسط پيامبران از نوع اول است ; يعني خدا ارائة الطريق فرموده، به اين معنا كه پيامبران راه حق را به بشر ارائه نموده و چون بشر در كارهاي خود فاعل مختار خلق شده است بايد به اختيار خودش باشد و خود به دنبال راه حق برود و آن را پيدا كند.

"و أنقذهم بمكانه من الجهالة"

(و مردم را به واسطه وجود اين پيامبر از جهالت نجات داد.)

به بركت پيامبراكرم 6 و اسلام علم در جهان پيشرفت كرد، و حتي اروپا و آمريكا ريشه معلومات خود را از جهان اسلام گرفتند; شما سراغ نداريد ديني و مكتبي را كه نسبت به فراگيري علم و دانش اين همه سفارش نموده باشد.

اولين سوره اي كه بر پيامبر نازل شد به اتفاق مفسرين قرآن سوره علق بود، با اين كه در محيط آن روز جهل و بي سوادي و توحش حاكم بود در اولين سوره از خواندن و تعليم انسان ياد نموده است : (علم الانسان ما لم يعلم)[1]; و از پيامبر

---