بسم الله الرحمن الرحيم

خطبه 1 (درس 31)

موضوع بحث ما درسهايي از نهج البلاغه بود; بحث در راههاي شناخت پيامبر بود، به اينجا رسيديم كه راه سوم براي شناخت پيامبران معجزه آوردن آنهاست .

معناي معجزه

معجزه به اين معناست كه از طرف پيامبر كاري صادر شود و امري موجود گردد كه به حسب عادت و با اسباب عادي كه در دسترس بشر است ميسر نباشد، حتي شخص نابغه هم در اين سطح نيست كه بتواند چنين كاري انجام دهد، البته اين بدان معنا نيست كه پيغمبر امر محالي را ممكن كند، چيزي كه محال و مستحيل الوجود است حتي قدرت خدا هم به آن تعلق نمي گيرد، مثلا امكان ندارد در آن واحد در يك منطقه هم روز باشد هم شب، البته خداوند قدرت بر هر چيزي دارد ولي بايد زمينه و قابليت وجود داشته باشد، درست است كه (ان الله علي كل شئ قدير)[1] ولي قدرت خدا بر يك امر محال تعلق نمي گيرد; زيرا امر محال قابليت وجود ندارد.

معجزه هم به اين معنا نيست كه امر محالي موجود شود، بلكه به اين معناست كه چيزي را كه به حسب ذات و طبيعت "ممكن" است ولي با اسباب و علل عادي و طبيعي نتواند "موجود" شود، به دست او انجام گيرد; مثلا يك هسته خرما را به

---