اسم الکتاب : درسهايي از نهج البلاغه المؤلف : منتظري، حسينعلي الجزء : 1 صفحة : 408
اينها اجرا كنيم، مثلا بگوييم هر كسي بهتر ميتواند با اف شانزده جنگ كند و
خلباني است تيز پروازتر از ديگران، براي او جايزه قرار بدهيم . همچنين در
تيراندازي كه آن روز ادوات تيراندازي يك جور بوده و حالا جور ديگر است .
بالاخره "سبق و رماية" يعني مسابقه در اسب دواني و تيراندازي از مسائل
اسلامي است و شرطبندي در آنها جايز است، و مستحب است كه كسي در
اين مورد به عنوان مسابقه پول در ميان بگذارد و بگويد هر كسي بهتر تيراندازي كرد
اين را برايش جايزه قرار بدهيم . با اين كه در اسلام شرطبندي حرام است،
اما شرطبندي در كاربرد ابزار جنگي و آشنا بودن با ابزار جنگي را اسلام مستحب
قرار داده است، چرا؟ براي اين كه مسلمانها هميشه دستشان به اسلحه آشنا باشد كه
مغلوب دشمنان خود نشوند; اين طبيعي است كه هر ملتي كه ابزار جنگي
پيشرفته تر و بيشتر دارد و افراد كارآزموده تر هم داشته باشد پيروز ميشود، بگذريد
از اين كه ما ايراني ها بحمدالله با نيروي ايمان در برابر قدرتهاي جهان پيروز شديم،
اما اگر نيروي ظاهري هم داشته باشيم كمتر تلفات ميدهيم، هم بايد نيروي ايمان
باشد و هم ابزار. با توكل زانوي اشتر ببند. قرآن شريف به مسلمانان دستور ميدهد:
(و اعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخيل)[1] اي مسلمانها از نيرو و تهيه
اسب آنچه را كه ميتوانيد در مقابل دشمنان مهيا كنيد.
اگر مسلمانها نيرومند بودند، سه ميليون اسرائيلي به يك ميليارد مسلمان زور
نمي گفت . اسرائيل با در دست داشتن پول آمريكا و اسلحه پيشرفته آمريكا به
مسلمانها زور ميگويد، و ملتهاي مسلمان بيچاره كه ضعيف اند، برخي دولتهايشان
مزدورند، و نفت را كه ثروت ملتهاي مسلمان است به آمريكا و غرب ميدهند و بعد
التماس ميكنند كه به آنها اسلحه بدهند، آمريكا هم به آنها اسلحه نمي دهد و
در عوض اسرائيل را مجهز ميكند; اين وضع مسلمانهاي امروز است ; بر اين اساس