اصحاب حضرت صادق (ع) بود. امام (ع) به او مي‌گويد: هشام داستانت را با عمرو بن عبيد برايم بگو، هشام جوان فاضل و اهل مباحثه و بحث و جدل بود. مي‌گويد: من يك روز به مسجد بصره رفتم، ديدم عمرو بن عبيد يكي از علماي مهم معتزلي مذهب در مجلس نشسته است و اظهار فضل مي‌كند، من وارد شدم و به زحمت راه را باز كردم و نشستم، و به او گفتم : آقا اجازه مي‌دهيد من از شما سؤالاتي دارم، گفت : بفرماييد، گفتم : آقا شما چشم داريد؟ گفت : اين چه سؤال احمقانه اي است ؟! گفتم : سؤالهاي من از همين قبيل است، اگر اجازه مي‌دهيد چند تا از همين سؤالها را بكنم ؟ عمرو بن عبيد اجازه داد. گفتم :

- شما چشم داريد؟

- بله .

- چشم را براي چه مي‌خواهيد؟

- مي‌خواهم با آن اشخاص و رنگها را ببينم .

- شما بيني داريد؟

- آري .

- با آن چه مي‌كنيد؟

- بو را استشمام مي‌كنم .

- شما دهان داريد؟

- آري .

- با آن چه مي‌كنيد؟

- مزه طعام را با آن مي‌چشم .

- شما گوش هم داريد؟

- بله .

- با گوش چه مي‌كنيد؟