"فأمرها بتصفيق الماء الزخار"

(پس خداوند امر كرد اين باد آب عميق و خروشنده را بر هم زند.)

"تصفيق" به معناي دست به هم زدن است . "الزخار" جايي را مي‌گويند كه عمقش زياد باشد، نظير گودترين نقطه دريا كه عمقش زياد است و ارتفاعش نيز بيشتر است، در اينجا صيغه مبالغه آورده شده ; "الزخار" يعني آبي كه عميق و پرخروش است .

"و اثارة موج البحار"

(و امر كرد اين باد موج درياها را برانگيزاند.)

باد آب را به هم مي‌زند كه موج پيدا كند، مانند وقتي كه مشك را مي‌زنند تا از دوغي كه داخل آن است كره به دست آيد.

"فمخضته مخض السقاء"

(پس آن باد آن آب را مانند به هم زدن مشك به هم زد.)

اين همان كاري است كه گله دارها در هنگام گرفتن كره مي‌كنند كه مشك را به هم مي‌زنند و لذا دوغ را "مخيض" مي‌گويند. "سقاء" همان مشكي است كه در آن ماست را قرار مي‌دهند.

"و عصفت به عصفها بالفضاء"

(و باد بر سطح آب تند مي‌وزيد همچون وزيدن در فضاي باز.)

گاهي باد به جسمي برخورد مي‌كند و از حركتش كاسته مي‌شود، اما در فضاي باز چون مانع و رادع ندارد حركت آن خيلي تند است . حضرت مي‌فرمايد: اين باد با اين كه به آب مي‌خورد، اما همين طور كه در فضا خيلي تند حركت مي‌كند در برخورد با آب نيز اين آب مقاومت در مقابل باد نداشت، لذا باد خيلي تند بود و آب را با شدت به هم مي‌زد.