نماز جماعت ايشان‌

اين فقيه وارسته از سالكان واقعى بود. سيماى نورانيش نشان بارزى از نورانيت درونش بود. از جهت تهذيب نفس و خلق نيكو در مراتب عاليه انسانيت قرار داشت.

كسى كه با او همنشين و ملازم مى‌شد حالات عرفانى و معنويش چنان در وى تأثير مى‌گذاشت كه شيفته آن عالم ربانى مى‌گرديد. مردى سحرخيز بود. و در خلوت شب با رب الارباب به مناجات مشغول بود. به خاطر همين جهات معنوى نماز جماعتى كه هر روز صبح در بارگاه ملكوتى حضرت معصومه عليها السّلام داشتند محل هبوط فرشتگان آسمان بود كه براى مشاهده مناجات او آنجا حاضر شده بودند، نماز جماعت ايشان روح و صفاى ديگرى داشت. كه نشأت گرفته از صفاى باطنش بود و محل تجمعى بود براى اوتاد و مقدسين، كه از راههاى دور براى درك نغمه‌هاى معنوى اين مراسم مى‌آمدند.

آيت اللّه مصباح در مورد نماز جماعت ايشان چنين اظهارنظر داشته: نماز جماعتى كه صبحها داشتند يك مركز تجمعى براى اوتاد و مقدسين و بزرگان بود و بسيار با روح و معنويت بود.

ايشان علاوه بر نماز صبح ظهر و مغرب در مسجد حسين‌آباد (اين مسجد را مرحوم آيت اللّه العظمى صدر (رضوان اللّه عليه) بنا كرده و به ايشان محول كرده بود) اقامه نماز مى‌كردند. اينجا هم مؤمنين و فضلاء از فيض حضور و شركت در نماز جماعت ايشان‌