درس تفسير معظم له‌

او شيفته و بى‌قرار كلام الهى بود. آنچنان با قرآن مأنوس بودند كه در عين تأمل و تفكر قرآن را بسيار سريع مى‌خواندند. و در حقيقت در خواندن قرآن طى اللسان داشتند. مقيد بودند هر روز بعد از نماز صبح و بعد از نماز عشاء قرآن بخوانند.

يكى از شاگردانش نقل كرده بود كه ايشان حدود 60 سال پيش كه ما به درسشان مى‌رفتيم فرموده بود:

«من هر روز صبح كه قرآن مى‌خوانم يكى از آيات را در نظر مى‌گيرم و درباره آن تا شب فكر مى‌كنم تا ببينم از نظر تفسيرى، آيه داراى چه پيامهاى و مطالبى مى‌باشد.»

روى همين اهتمامى كه به قرآن داشتند علاوه بر درسهاى متعدد فقه و اصول كه همواره افاضه مى‌فرمودند، اشتغال به درس تفسير هم داشته‌اند. محور بحث ايشان تفسير صافى بود و در اين درس طبقات مختلف، مردم از روحانى و بازارى و غير آنها، شركت مى‌كردند. خود ايشان فرموده بودند: «تفسير قرآن را از پايان (يعنى سوره‌هاى كوچك) شروع كرديم و تا حدود نصف قرآن شريف را تفسير نموديم.»