فصل دوم‌

تدريس و زعامت‌

تدريس‌

او در فقه و ساير درسهاى حوزوى يد طولائى داشت. و از قدرت علمى و دقت نظر خاصى برخوردار بود و به خاطر همين قدرت علمى از همان دوران نوجوانى خود را در ميان حلقه‌اى از خوبان مى‌ديد، كه براى كسب معارف بر گردش حلقه زده بودند، او كه آوازه عشق و دانش بود. درخواست آنها را اجابت مى‌كرد. و از همان دوران نوجوانى مشغول تدريس علوم دينى شد. ده‌ها سال تشنگان علم و فضيلت را سيراب نمود.

آيت اللّه گلپايگانى بيش از هفتاد و پنج سال سابقه تدريس داشت كه بيش از 60 سال آن مربوط به تدريس دروس خارج فقه و اصول بوده است. سيد ريحان اللّه يزدى گزارشگر و تراجم‌نويس حوزه علميه قم در كتاب خود كه در سال 1353 ه ق (69 سال پيش) چاپ و منتشر شده است. در شرح حال آيت اللّه گلپايگانى مى‌نويسد:

«آقا سيد محمد رضا فرزند آقا سيد محمد باقر گلپايگانى در سال 1316 در گلپايگان تولد يافته ... و اكنون از خدمت آيت اللهى استفاده و خود نيز از مدرسين فقه و اصول بشمارند.»[1]

مرحوم آغا بزرگ تهرانى مى‌نويسد:

هو اليوم من العلماء الفضلاء فى قم و من المدرّسين المشاهير بها[2]

(ايشان امروز از علماء با فضيلت قم و از مدرّسين مشهور در آن شهر مى‌باشد.)

[1]- آئينه دانشوران، ص 70.

[2]- نقباء البشر ج 2/ 742.