«اهتمام معظم له به تحصيل»

آتش عشق دانش‌اندوزى از همان كودكى در دلش برافروخته بود. در وجودش عطشى از علم را حس مى‌كرد و دنبال آبشخورى بود كه بتواند تشنگى خود را رفع و آتش درون را رام كند. عاقبت عطش علم و عشق پنهان پاى ايشان را به مكتب گشود. در وصول به مطلوبش شب و روز با جديت در كوشش بود. و با حرص و ولعى شديد در تحصيل علم، چنان جديت داشت كه دوران ابتدائى و متوسطه علوم دينى را در مدت بسيار كمى آموخت. در همين برهه نبوغ و استعداد و سخت‌كوشى ايشان بر همگان معلوم شد و اساتيدش در همان دوران تفرس كرده و گفتند كه ايشان به مراتبى خواهد رسيد.

تشنگى ايشان روز به روز شديدتر و عشقش افروخته‌تر مى‌شد. دنبال يكى از مراكز بزرگ علم بود كه چشمه‌اى گوارى از دانش بيابد و عطش علمى خويش را فرونشاند و با افزودن بر دانش خويش بر معرفت خود بيافزايد اما كنون از كدام چشمه‌سار بايد رفع عطش كند؟ و چه كسى است كه بتواند در رسيدن به مطلوبش دستگير او باشد؟ در پى فرزانگان نامدار و پرآوازه بود. تا در كنار درس و بحث و علاوه بر افزودن بر اندوخته‌هاى علمى خويش درس بيدارى و ظلم‌ستيزى را نيز ياد بگيرد. و در حرمت بيدارگران تاريخ، زانو به زمين زند. به قله‌هاى دانش شتاب داشت و عاقبت بعد از طى‌