«شرائط قاضى»[1]

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

مطلبى را كه امروز در ادامه بحث قضاوت و اهميّت آن عرض مى‌كنم، وجود تقوا و فضل و ايمان شخص قاضى مى‌باشد. آقايان، چنانچه بر تمكّن و لياقت خويش وقوف كامل دارند و در اين مسند مى‌توانند با رعايت تقوا و فضل، امور قضايى مردم و جمهورى اسلامى را رتق و فتق نمايند، چه با پيشنهاد تقبّل اين شغل، مواجه شدند و يا بدون اينكه از آقايان دعوت شود، فعلا واجب است مضايقه نكنند و خود افراد واجد صلاحيّت اقدام كنند در اين وضع فعلى كه نظام و حكومت براساس اسلام و قوانين قرآن بايد تثبيت شود و روز به روز با توفيق بيشتر همراه باشد. به گردش درآوردن اين چرخ مهم در نظام، امرى واجب است حتى در بلادى كه امكان دارد شخص مجتهدى عهده‌دار قضاوت بشود و مسامحه و سهل‌انگارى باعث دخالت و به دست گرفتن اين مسند براى افراد بى‌صلاحيّت شود قبول اين مهم واجب است و ثابت شده است هرجا شخص متديّن و واجد صلاحيّت قضاوت را عهده‌دار بوده، كارها بسيار منظمتر و سريعتر پيش رفته است و مشكلات به لحاظ اينكه مسائل شرعى انجام پذيرفته است مشاهده نگرديده است.

فعلا اين واجب كفايى را در قم و مشهد و بلادى كه حوزه علميه دارند معمول شده و نبايد مسامحه‌اى در آن ايجاد شود، چراكه الآن مملكت سريعا به اصلاح كارهاى زيربنايى محتاج است يكى از همين كارهاى اساسى قضاوت است.

[1]- تاريخ بيانات: 23/ 2/ 59.