«مصاحبه‌اى با آيت اللّه محسنى گرگانى»

يكى از نمونه‌هاى نامدار جهان تشيّع، استوانه فضيلت و تقوى صاحب كرسى فقه و فقاهت و فتوى حضرت آيت اللّه العظمى آقاى گلپايگانى (قدس اللّه نفسه الزكية) مى‌باشد.

بنده كه سالهاى طولانى توفيق استفاده از محضر پرفيض ايشان را داشتم بعضى از ويژگيهاى علمى و اخلاقى ايشان را ذكر مى‌كنم:

از خصوصيات ايشان تلاش و جدّيت در تربيت علمى طلاب و اهتمام به آن. معظم له كمال جديت و اشتياق را به تحصيل آقايان طلاب عموما و به شاگردانش خصوصا ابراز مى‌داشتند، حاضر نبودند جلسه تدريس را به هيچ وجه تعطيل كنند. مگر در مواقع بسيار حساس چون شهادت ائمه معصومين (سلام اللّه اجمعين) يا امثال آن، هميشه در رأس ساعت مقرر در جلسه درس حضور پيدا مى‌كردند. و عشق فراوان و علاقه زيادى به مباحث فقهى داشتند و نكات دقيق علمى را موشكافى. و ريشه‌يابى و مى‌كردند تا به نتجيه مطلوب نمى‌رسيد بحث را رها نمى‌كرد ...

ايشان ابتكار و ذوق فقهى مخصوص بخود داشت، من اعتقادم اينست كه الهام گرفته از امداد غيبى بود با يك سخن بسيار مختصر و كوتاه آنچنان استدلال مى‌كرد كه طرف مجاب مى‌شد. كه قطعا الهام گرفته از منبع ولايت علوى بوده است.

اما ويژگى‌هاى اخلاقى آن مرحوم بسيار فراوان است. حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى در روش و منش اخلاقى از يك ويژگى‌هاى خاصى برخوردار بودند. علم اخلاق را با وقار و سكينه مخصوص به خودش و با زيبائى عمل همراه كرده بودند.

سخنش با اينكه گوتاه بود آموزنده بود. سكوتش هميشه پيام و معنا داشت. به شاگردانش‌