به خاطر استعداد قوى و ذوق سرشار تحصيلات ابتدائى نتوانست پاسخگوى طبع بلند ايشان باشد. روى اين جهت ايشان بار سفر به گلپايگان را بست و چند سالى در آنجا مشغول مى‌شوند. در اثناء اين سالها سفرى هم به خوانسار مى‌كنند و چند ماهى و شايد نزديك به يك سال در مدرسه علميه خوانسار به تحصيل مى‌پردازند. ايشان در اين مدت در مدرسه گوهر خانم (دختر شاه سليمان صفوى) ساكن بوده‌اند خودشان در مورد اين سفر مى‌فرمودند: «بلوغ من در خوانسار واقع شد و ياد دارم كه آن ايام سخن از رساله علميه مرحوم سيد محمد كاظم يزدى بود كه تازه منتشر شده بوده. ناگفته نماند كه اين دوره دوران سختى براى ايشان بوده. فشار گرانى از يك طرف و يتيمى از طرف ديگر ايشان و بستگان وى را تحت فشار سختى قرار داده بود. خود ايشان فرموده بود: «اين گرانى شديد من و بستگان را تحت فشار قرار داده بود عصر جمعه مقدارى نان محلى برداشته و پياده روانه گلپايگان مى‌شدم و در منزل خويشان مى‌ماندم در طول هفته درس مى‌خواندم عصر چهارشنبه دوباره به سوى «گوكد» مراجعت مى‌كردم».

«هجرت به اراك»

پس از خواندن سطح در شهر گلپايگان شهرت و آوازه حوزه علميه اراك كه با مهاجرت آيت اللّه العظمى حائرى رونق خاصى پيدا كرده بود به گوش آقا سيد محمد رضا مى‌رسد. ذوق سرشار و حرص به تحصيل علم در ايشان عزم هجرت به آن ديار را ايجاد مى‌كند. روى اين جهت تصميم مى‌گيرند به اراك بروند. در پى اين تصميم در اوايل سال 1336 قمرى به آن شهر مهاجرت مى‌كنند و در مدرسه آقا سيد ضياء الدين اراك مشغول تحصيل مى‌شوند. و سپس بخاطر نامناسب بودن وضع تحصيلى به مدرسه حاج آقا محسن منتقل مى‌گردند. فرموده بودند: «مرحوم حاج شيخ از حسن خلق و رفتار