«مادر آيت اللّه گلپايگانى (ره)»

مادر ايشان مرحومه خانم «هاجر» بود، مرجع شيعه دوران شيرخوارگى را در دامن اين محترمه سپرى كرده بود. ولى ايشان هنوز سه سال بود كه تنهائى را لمس كرد و مادرش در سال 1319 به هنگام وضع حمل از دنيا رفت. و زندگى را بدون عنصرى با محبت و با عطوفت به نام مادر گذراند. و تقدير چنين بود كه آن خانم مجلّله فرزند عزيز خود را به دست امواج نگرانى‌ها بسپارد.

در بزرگى و نورانيت ضمير و جلالت قدر اين خانم همين بس كه چنين مرجع بزرگ و زعيم گرانقدرى را در آغوش خود پرورانيده و چنين مردى را به جامعه تحويل دادند.

به دنبال رحلت اين خانم محترمه مرحوم سيد محمد باقر زن ديگرى را از يكى از روستاهاى نزدكى به همسرى برمى‌گزينند. و آن خانم هم نسبت به پسر خردسال شوهرش بسيار مهربان بود، و مرجع بزرگوار گاهى از احسان و نوازشهاى او به نيكى ياد مى‌نمود.

«مهد پرورش»

مرجع بزرگ شيعه در خانه‌اى پرورش يافت كه زهد و تقوى و علم در آن موج مى‌زد. و صاحبخانه خانه را با كردار صالح و معنويت خويش عطرآگين ساخته بود. او در فضائى كه مملو از پاكى و معنويت بود پرورش يافت.

از همان كودكى آثار نبوغ در وى مشاهده مى‌شد. و كردارش مثل ديگر بچه‌ها نبوده ايمان سرشار از عشق الهى و ذوقى عجيب از همان كودكى بر شانه‌هاى ظريف و كوچك خود حمل مى‌نمود.