بسزائى داشتند. بعد از فوت آيت اللّه العظمى بروجردى قدس سرّه وقتى كه شهريه دادن را شروع كردند، اعلام كردند؛ هر طلبه‌اى كه حافظ قرآن باشد من شهريه او را دو برابر مى‌كنم. كه اين اقدام در حوزه‌هاى علميه سابقه نداشت. حتى زمانى دستور دادند براى تشويق حفاظ كل كشور حقوق تعيين كنند و هر كس كه حافظ كل قرآن بود هر ماه حقوق برايش واريز مى‌شد.

به خاطر افترائى كه اهل سنت به شيعه روا مى‌داشتند، و مى‌گفتند كه شما فقط به اهل بيت اهتمام داريد. و نسبت به قرآن هيچ اهتمامى نداريد. و نيز چون بين اهل سنت شايع شده بود كه قرآن شيعه غير از قرآن ساير مسلمين است و شيعيان قرآن را تحريف نموده‌اند و قرآنشان داراى چهل جزء است. ايشان دستور دادند كه يك دار القران در قم تأسيس شود و اولين حركت دار القران چاپ و نشر قرآن در جهان باشد. تا جلو اين‌گونه ايرادهاى مغرضانه اهل سنت گرفته شود. و براى همين منظور قرآن «هاشم بغدادى» كه مورد قبول اهل سنت هم بود انتخاب و به اسم حوزه علميه قم چاپ و نشر شد. و با اين حركت جلو افترائات اهل سنت به شيعه در خصوص تحريف قرآن سد شد. و امثال ابن حزم اندلسى و ابن عبدربه، و ابن تميمه و افرادى كه قى كرده آنها را مى‌خورند رسواى جهان شدند. و درسى شد كه ديگران اين‌گونه افترائات را كه زنجير بدبختى مسلمين است به شيعه نسبت ندهند.

يكى از آقايان اهل علم نقل كردند: در سفرى كه از سوريه به طرف مصر مى‌رفتم، داخل هواپيما همين قرآن را از جيب درآوردم و مشغول قرائت شدم. شخصى اهل اسكندريه، كنار من نشسته بود. از من پرسيد: اهل كجائى، مذهب تو چيست؟ گفتم اهل ايران و جعفرى مذهب مى‌باشم. قرآن را از من گرفت و نگاهى كرده و گفت: آيا اين قرآن خود شماست؟ گفتم: بلى. تعجب كرد و گفت به ما گفته‌اند كه قرآن شيعيان چهل جزء دارد و با قرآن ما فرق مى‌كند. اما اين قرآن كه شما مى‌خوانيد و چاپ حوزه علميه قم است مثل قرآن ماست.!