- اين خيلى اسباب تأسف مى‌شود ببينيم مقصود نهايى ما كه استقرار اسلام بوده- حالا خداى نخواسته ملاحظه كنيم كه در بعضى بلاد اختلافات هست و دشمنان اين معنى را برسانند كه اساس امنيّت و عدالت سست شده است.

خداوند متعال مى‌فرمايد

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

«و العصر ان الانسان لفى خسر الّا الذين آمنوا و عملوا الصالحات»[1] تواصى به حق واجب است بر ما خصوصا در زمان حال، عجالتا لازم است ما در جمهورى اسلامى ايران دو جنبه را تقويت كنيم كه يك جنبه، تقويت ارتش است و نيروهاى رزمنده، كه اگر جهات معنوى ارتش تقويت شود پشتوانه دفاعى و امنيّت و عدالت اجتماعى ما بيشتر مى‌شود و جنبه ديگر در نظام اسلامى ايران تقويت روحانيت است. اگر معنويات، كه توسط روحانيون عظام در ايران و بلاد مختلف ترويج و تثبيت مى‌شود، خداى نخواسته، از بين برود ديگر جمهورى اسلامى باقى نمى‌ماند.

الآن بسيارى از كشورهاى پيشرفته با امكانات كافى و قدرت، چون اعتقادات معنوى ندارند. با مشكلات و معضلات و بى‌عدالتيها و اختلافات شديد مواجه هستند.

هيچ روشى و نظامى مثل نظام اسلامى، رعايت موازين عدالت را براى مردم نمى‌كند، مقصود ما از اين همه مبارزه و شهدا و زحمات، فقط به خاطر حاكميت راه خدا و معنويات الهى و انسانى بوده است.

بايد امروزه مردم بكوشند و مبارزه كنند با افكار منحطّى كه مردم را به انحراف مى‌كشاند. به نظر من تقويت اين دو مسأله كه عرض شد كاملا لازم و ملزوم يكديگر هستند. تا جهت معنويت و روحانيت ملّتى ارجح نباشد، ملّت و ارتش و قواى استمرار بخشنده امنيت، نمى‌تواند دوام داشته باشد، و مملكت بدون امنيت و بدون ارتش و قواى مردمى نمى‌تواند به حيات خويش ادامه دهد.

[1]. سوره و العصر.