كه در وقت حيض، بر او حرام بوده- مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن- تا غسل نكند بر او حلال نمى‌شود.

مسئله 474- اگر آب براى وضو و غسل؛ كافى نباشد و باندازه‌اى باشد كه بتواند، يا غسل كند يا وضو بگيرد، بايد غسل كند و بدل از وضو تيمم نمايد. و اگر فقط براى وضو كافى باشد، بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد و اگر براى هيچ يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم كند يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.

مسئله 475- نمازهاى يوميه‌اى كه در حال حيض نخوانده، قضا ندارد ولى روزه‌هاى واجب را بايد قضا نمايد.

مسئله 476- هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض ميشود، بايد فورا نماز بخواند.

مسئله 477- اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت باندازه خواندن يك نماز با طهارت از حدث بگذرد و حائض شود بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن نماز را بجا آورد ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بكند مثلا زنيكه مسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند؛ قضاى آن در صورتى واجب ميشود كه بمقدار خواندن چهار ركعت نماز از اول ظهر بگذرد و حائض شود و براى كسيكه مسافر است گذشتن وقت بمقدار خواندن دو ركعت كافيست.

مسئله 478- اگر حائض در آخر وقت نماز از خون پاك شود و باندازه غسل و وضو و مقدمات ديگر نماز- مانند تهيه كردن لباس يا آب كشيدن آن- و خواندن يك ركعت يا بيشتر از يك ركعت، وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند، بايد قضاى آنرا بجا آورد. بلكه اگر فقط باندازه يكركعت نماز با طهارت از حدث وقت داشته باشد، احتياط لازم خواندن نماز با طهارت است- اگرچه بقدر تهيه ساير مقدمات وقت نداشته باشد- و اگر نخواند قضاء آنرا بجا آورد.

مسئله 479- اگر حائض- بعد از پاك شدن- باندازه غسل و وضو وقت‌