كه با شهوت بوده يا نه، يا بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته احتياط مستحب آنستكه غسل كند و وضو لازم نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احتياط مستحب است، و واجب است وضو بگيرد و اگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا منى و قبلا وضو داشته بايد جمع بين غسل و وضو نمايد و اگر وضو نداشته غسل لازم نيست و وضو كافى است.

مسئله 354- مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند. و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.

مسئله 355- اگر انسان جماع كند و باندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود- در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ- هر دو جنب ميشوند. اگر چه منى هم بيرون نيايد.

مسئله 356- اگر شك كند كه بمقدار ختنه‌گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسئله 357- اگر نعوذ باللّه حيوانى را وطى كند، يعنى با او نزديكى نمايد و منى از او بيرون آيد غسل تنها كافى است و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها كافيست و اگر وضو نداشته احتياط واجب آنست كه غسل كند و وضو هم بگيرد.

مسئله 358- اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسئله 359- كسيكه نميتواند غسل كند ولى تيمم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم ميتواند با عيال خود نزديكى كند.

مسئله 360- اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود او است و براى آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهائى را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا كند، ولى نمازهائى را كه احتمال ميدهد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.