كيسه‌اى كه در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول بجاهاى ديگر جلوگيرى ميكند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آنست كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نيز كسيكه نميتواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند چنانچه ممكن باشد بايد بمقدار نماز از رسيدن غائط بجاهاى ديگر جلوگيرى نمايد. و احتياط واجب آنستكه كه اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.

مسئله 320- كسيكه نميتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند در صورتيكه ممكن باشد، بايد بقمدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد اگر چه خرج داشته باشد. بلكه اگر مرض او بآسانى معالجه شود، احتياط واجب آنست كه خود را معالجه نمايد.

مسئله 321- كسيكه نميتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، بعد از آنكه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازى را كه در آنوقت خوانده دوباره بخواند.

اعماليكه بايد براى آنها وضوء گرفت‌

مسئله 322- براى شش عمل وضو گرفتن واجب است: اول- براى نمازهاى واجب غير از نماز ميت. دوم- براى سجده و تشهد فراموش شده، اگر بين آن‌ها و نماز حدثى از او سرزده، مثلا بول كرده باشد و احتياط واجب آنست كه براى سجده سهو هم وضو بگيرد. سوم- براى طواف واجب خانه كعبه. چهارم- اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد، پنجم- اگر نذر كرده باشد كه جائى از بدن خود را بخط قرآن برساند. ششم- براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده، يا بيرون آوردن آن از محلّى كه بودن قرآن در آنجا اهانت بقرآن باشد در صورتى كه مجبور باشد؛ دست يا جاى ديگر بدن خود را بخط قرآن برساند، ولى چنانچه معطل شدن بمقدار وضو بى‌احترامى به قرآن است؛ بايد بدون اينكه وضو بگيرد. قرآن را از آنجا بيرون آورد و اگر نجس شده آب بكشد.