است.

پنجم: آنكه در امر و نهى او مفسده و ضررى نباشد، پس با احتمال عقلائى به ضرر و مفسده، ساقط ميشود.

درجات امر به معروف و نهى از منكر:

مسئله 2863- لازمه ايمان به خداوند متعال و ايمان به انبياء عظام صلوات الله عليهم اجمعين و ايمان به احكام الهى آنست كه شخص مؤمن، قلبا از منكر و معصيت خداوند متعال، منزجر باشد و منكر را قلبا انكار كند.

مسئله 2864- چون مقصود از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه مرتكب فعل حرام و ترك واجب، اين عمل را ترك كند پس اگر به مجرّد اظهار كراهت از اين عمل- و لو به اعراض و ترك معاشرت و مراوده- مرتكب، مرتدع ميشود و ترك ميكند، كافى است در اداء وظيفه امر به معروف و نهى از منكر و حاجت به امر و نهى علاوه نيست و اين، درجه اوّل از امر به معروف و نهى از منكر است.

مسئله 2865- درجه دوّم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه اگر مرتكب منكر، با اظهار كراهت، ترك معصيت نكرد با حسن خلق و كلام حسن او را امر به ترك منكر نمايد و مصالح ترك منكر و فعل معروف و مفاسد عكس آنرا بيان كند تا مرتكب، متنبّه شود و ترك معصيت بنمايد، و اگر به همين مقدار مرتكب، متنبّه شد و معصيت را ترك كرد اداء وظيفه شده است.

مسئله 2866- درجه سوّم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه اگر معصيت‌كار، بزبان خوش و كلام حسن، ترك معصيت نكرد با غلظت و كلام خشن و تعيير و سرزنش، امر و نهى كند با مراعات ترتيب درجات زبرى و خشونت.

مسئله 2867- درجه چهارم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه معصيت‌كار، از درجات مذكوره، ترك معصيت نكند و مصّر باشد در اين صورت اگر بداند به زدن، ترك ميكند و يا اقلّا احتمال عقلائى باشد كه زدن، مؤثّر است و از