و احتياط لازم آنستكه حاكم هم از آنان اذن بگيرد.

مسئله 2551- اگر پدر يا جد پدرى براى طفل خود زنى را متعه كند، اگرچه مقدارى از زمان تكليف بچه جزء مدت عقد باشد، مثلا براى پسر چهارده ساله‌اش زنى را دو ساله متعه كند، چنانچه صلاح بچه باشد؛ ميتواند مدت آن زن را ببخشد ولى زن دائمى او را نميتواند طلاق دهد.

مسئله 2552- اگر از روى علاماتى كه در شرع معين شده، مرد دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آن دو طلاق بدهد، ديگرى كه شك در عدالت آن دو داشته باشد ميتواند آن زن را بعد از تمام شدن عده‌اش براى خود يا براى كس ديگر عقد كند ولى براى كسيكه آن دو را فاسق بداند اكتفاء به آن طلاق اشكال دارد و احتياط واجب آنست كه از ازدواج با او خوددارى نمايد و براى ديگرى هم او را عقد نكند.

مسئله 2553- اگر كسى زن خود را بدون اينكه او بفهمد طلاق بدهد، چنانچه مخارج او را مثل وقتى كه زنش بوده بدهد و مثلا بعد از يكسال بگويد: يكسال پيش تو را طلاق دادم و شرعا هم ثابت كند، ميتواند چيزهائى را كه در آن مدت براى زن تهيه نموده و او مصرف نكرده است از او پس بگيرد، ولى چيزهائى را كه مصرف كرده نميتواند از او مطالبه نمايد.

احكام غصب‌

غصب آنست كه انسان از روى ظلم؛ بر مال يا حق كسى مسلط شود و اين يكى از گناهان بزرگ است كه اگر كسى انجام دهد، در قيامت بعذاب سخت گرفتار ميشود از حضرت پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله روايت شده است كه هركس يك وجب زمين از ديگرى غصب كند در قيامت آن زمين را از هفت طبقه آن مثل طوق بگردن او مياندازند.

مسئله 2554- اگر انسان نگذارد مردم از مسجد و مدرسه و پل و جاهاى ديگرى كه براى عموم ساخته شده استفاده كنند، حق آنان را غصب نموده و همچنين است اگر كسى در مسجد جائى براى خود بگيرد و ديگرى نگذارد كه از آنجا استفاده نمايد.