بدهم و طلبكار هم قبول نمايد.

مسئله 2333- كفيل بايد مكلف و عاقل باشد و او را در كفالت مجبور نكرده باشند و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد.

مسئله 2334- يكى از پنج چيز، كفالت را بهم ميزند: اول- كفيل، بدهكار را بدست طلبكار بدهد. دوم- طلب طلبكار داده شود. سوم- طلبكار از طلب خود بگذرد. چهارم- بدهكار بميرد. پنجم- طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.

مسئله 2335- اگر كسى بزور بدهكار را از دست طلبكار رها كند، چنانچه طلبكار دسترسى باو نداشته باشد؛ كسى كه بدهكار را رها كرده؛ بايد او را بدست طلبكار بدهد و يا طلب طلبكار را بپردازد.

احكام وديعه (امانت)

مسئله 2336- اگر انسان مال خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند يا بدون اينكه حرفى بزنند صاحب مال بفهمد كه مال را براى نگهدارى باو ميدهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد، بايد باحكام وديعه و امانت‌دارى كه بعدا گفته ميشود عمل نمايد.

مسئله 2337- امانت‌دار و كسيكه مال را امانت مى‌گذارد، بايد هر دو بالغ و عاقل باشند، پس اگر انسان مالى را پيش بچه يا ديوانه امانت بگذارد؛ يا ديوانه و بچه مالى را پيش كسى امانت بگذارند صحيح نيست.

مسئله 2338- اگر از بچه يا ديوانه چيزى را بطور امانت قبول كند، بايد آن را بصاحبش بدهد و اگر آن چيز مال خود بچه يا ديوانه است به ولى او برساند و چنانچه پيش از آنكه بصاحبش يا به ولى طفل برساند تلفت شود، بايد عوض آن را بدهد مگر آنكه بقصد حفظ و رساندن بآنان گرفته باشد كه اگر در رساندن مال بآنان كوتاهى نكرده باشد ضامن نيست.

مسئله 2339- كسيكه نميتواند امانت را نگهدارى نمايد؛ جايز نيست امانت را قبول كند مگر آنكه حال خود را بصاحب مال اظهار دارد.