معلوم باشد.

مسئله 2282- اگر دين مدت نداشته باشد هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد طلبكار بايد قبول نمايد. و اگر مدت داشته باشد پيش از مدت بنابر احتياط بايد قبول كند.

مسئله 2283- اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، احتياط واجب آنست كه طلبكار پيش از تمام شدن مدت طلب خود را مطالبه نكند ولى اگر مدت نداشته باشد طلبكار هر وقت بخواهد، ميتواند طلب خود را مطالبه نمايد.

مسئله 2284- اگر طلبكار طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد بايد فورا آنرا بپردازد و اگر تأخير بيندازد گناهكار است.

مسئله 2285- اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه بآنها احتياج دارد چيزى نداشته باشد طلبكار نميتواند طلب خود را از او مطالبه نمايد، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد.

مسئله 2286- كسيكه بدهكار است و نميتواند بدهى خود را بدهد، چنانچه بتواند كاسبى كند، واجب است كه كسب كند و بدهى خود را بدهد.

مسئله 2287- كسيكه دسترسى به طلبكار خود ندارد، چنانچه اميد نداشته باشد كه او را پيدا كند؛ بايد با اجازه حاكم شرع طلب او را بفقير بدهد. و اگر طلبكار او سيّد نباشد، احتياط واجب آنست كه طلب او را بسيّد فقير ندهد.

مسئله 2288- اگر مال ميت بيشتر از خرج واجب كفن و دفن و بدهى او نباشد بايد مالش را بهمين مصرفها برسانند و به وارث او چيزى نميرسد.

مسئله 2289- اگر كسى مقدارى پول طلا يا نقره قرض كند و قيمت آن كم شود چنانچه همان مقدار را كه گرفته پس بدهد كافى است و اگر قيمت آن زيادتر گردد لازم است همان مقدار را كه گرفته بدهد ولى در هر دو صورت اگر بدهكار و طلبكار بغير آن راضى شوند اشكال ندارد.

مسئله 2290- اگر مالى را كه قرض كرده از بين نرفته باشد و صاحب مال، آنرا مطالبه كند، احتياط مستحب آنست كه بدهكار همان مال را باو بدهد.