بعد از آنمدت ديگر نجاستخوار بآن نگويند، نگذارند نجاست بخورد و خوراك پاك بر آن بدهند- و بنابر احتياط مستحب بايد شتر نجاستخوار را چهل روز و گاو را سى روز و گوسفند را ده روز و مرغ خانگى را سه روز؛ از خوردن نجاست جلوگيرى كنند و غذاى پاك به آنها بدهند و اگر بعد از اينمدت باز هم نجاستخوار به آنها گفته شود واجب است تا مدتى كه بعد از آنمدت ديگر نجاستخوار بآنها نگويند آنها را از خوردن نجاست جلوگيرى نمايند.

11- غائب شدن مسلمان‌

مسئله 227- اگر بدن يا لباس مسلمان يا چيز ديگريكه مانند ظرف و فرش در اختيار او است نجس شود و آن مسلمان غائب گردد با شش شرط پاك است:

اول- آنكه آن مسلمان چيزيكه بدن يا لباسش را نجس كرده، نجس بداند پس اگر مثلا لباسش بعرق جنب از حرام آلوده شود و آن را نجس بداند، بعد از غائب شدن او نميشود آن لباس را پاك دانست.

دوم- آنكه بداند بدن يا لباسش بچيز نجس رسيده است.

سوم- آنكه انسان ببيند آنچيز را در كاريكه شرط آن پاكى است استعمال ميكند مثلا ببيند با آن لباس نماز ميخواند.

چهارم- آنكه آن مسلمان بداند شرط كارى كه با آنچيز انجام ميدهد پاكى است؛ پس اگر مثلا نداند كه بايد لباس نماگزار پاك باشد، و با لباسيكه نجس شده نماز بخواند، نميشود آن لباس را پاك دانست.

پنجم- آنكه انسان احتمال دهد آن مسلمان چيزيرا كه نجس شده آب كشيده است، پس اگر يقين داشته باشد كه آب نكشيده؛ نبايد آن چيز را پاك بداند. و نيز اگر نجس و پاك در نظر آن مسلمان فرق نداشته باشد، پاك دانستن آن چيز محل اشكال است.

ششم- آنكه بنابر احتياط واجب آن مسلمان بالغ باشد